У меня тоже есть мальенкая сетра и я не очень могу наити снеий обший язик. Но потом я смог найти очень много харошех советов для этого, вот самые важные советы.

1. Если вам подорили подарок, но один и вы не знайте как этот подарок взят, надо просто подождать пока она устанет из этого игрушка и через 5 минут падарок будет развалятца по полу, о вы спожете взять эту игрушку себе.

2. Если мама купила 2 конфеты и вы знайте что мелкая вазмет то вкусняшку каторую вы хотите не беда, надо взять ваше не любимые конфето и мелкая скажет чо хочет эту конфету и вы спакоина можете взять вашу любимую.

3. Если вы хотите чтобы сестра поделилас с вами шоколадкои то нада просто быть грустным и сестра тебя точно пожалеет и одаст половину вам.

4. Сидите сестрои и скажите чтобы она вам расказивала ее секреты потомушта вы ее сестра и вам она может доверять.И когда она начнет вам шантажировать вы ему скажете что если она так поступит то вы всем раскажите все ее секреты.

5. Последний я скажу что они мальинкие и не понемают, любите вашех сестрах и братях.Потомушта нету луче подруги или друга чем ваша сестра или брат…

Կրասոսի արշավանքը: Տիգրան Մեծին հաջորդեց որդին՝ Արտավազդ II-ը (Ք. ա. 55-34 թթ.): Նա ևս Արտաշեսյան արքայատոհմի նշանավոր ներկայացուցիչներից է: Ստացել էր հիանալի կրթություն, գրել է «ողբերգություններ, ճառեր ու պատմական երկեր»:

Ք. ա. 54 թ. Հռոմն արևելք ուղարկեց Կրասոս զորավարին, որի նպատակը Պարթևստանի գրավումն էր: Քանի որ Հայաստանը Արտաշատի պայմանագրով համարվում էր Հռոմի «դաշնակից և բարեկամ», Կրասոսը Արտավազդ II-ից պահանջեց օգնական զորք: Սակայն նա չկատարեց Արտավազդ II-ի պայմանները, որոնք բխում էին Հայաստանի շահերից:

Ուստի Մեծ Հայքի արքան նրան օգնություն չտրամադրեց:
Ք. ա. 53 թ. Կրասոսը սկսեց արշավանքը: Նույն թվականին Խառանի ճակատամարտում Հռոմեական զորքը ջախջախիչ պարտություն կրեց: Սպանվեց նաև Կրասոսը:

Մինչ այդ Պարթևստանի արքա Օրոդես II-ը Կրասոսի դեմ ուղարկել էր իր Սուրեն զորավարին, իսկ ինքը մեկնել էր Հայաստան: Հայ և պարթև արքաները բարեկամության դաշինք կնքեցին: Այն ամրապնդվեց պարթև արքայազն Բակուրի և Արտավազդ II–ի քրոջ ամուսնությամբ:
Արտաշատ մայրաքաղաքում տեղի են ունենում տոնական հանդեսներ: Դաշնակից արքաները ներկայացում էին դիտում, երբ բերվեց սպանված Կրասոսի գլուխը և նետվեց նրանց առջև` ի նշան հաղթանակի:

Հռոմեական նոր արշավանքը: Պարթևստանում Ք.ա. 38 թ. գահը զավթեց Օրոդես 2-ի որդի Հրահատը: Նրա գահակալությամբ հայ-պարթևական դաշինքը խզվեց:

Շուտով արևելք արշավեց մեկ այլ հռոմեացի զորավար Անտոնիոսը, որը նույնպես ծրագրում էր նվաճել Պարթևստանը: Նա, ելնելով Կրասոսի սխալներից, նախընտրեց արշավել Հայաստանի տարածքով, ինչպես ժամանակին խորհուրդ էր տվել Արտավազդ II-ը: Հայոց արքան որոշեց կրկին ստանձնել Արտաշատի պայմանագրով ունեցած պարտավորությունները:

Նա Անտոնիոսին տրամադրեց օգնական զորք և թույլատրեց պարթևների դեմ արշավել Հայաստանով:
Անտոնիոսը 100-հազարանոց բանակով Ք. ա. 36 թ. սկսեց ռազմարշավը, սակայն խայտառակ պարտություն կրեց: Հռոմեացիները այս արշավանքի ընթացքում կորցրին 44 հազար զինվոր: Անտոնիոսի զորքը հետ քաշվեց Հայաստան, որտեղ հայերը ապաստան տվեցին հռոմեացիներին:

Անտոնիոսը Հռոմում արդարանալու համար պարտության մեղքը բարդեց Արտավազդ II-ի վրա: Ք. ա. 34 թ. Անտոնիոսի զորքերն անակնկալ ներխուժեցին Հայաստան: Արյունահեղությունից խուսափելու նպատակով հայոց արքան գնաց բանակցությունների, սակայն խաբեությամբ ձերբակալվեց և տարվեց Եգիպտոս: Մեծ Հայքի թագավոր հռչակվեց Արտավազդի որդին՝ Արտաշես II-ը (Ք. ա. 30-20 թթ.):

Սակայն Արտաշեսն ի վիճակի չեղավ պայքարելու հռոմեացիների դեմ: Նա հարկադրված՝ իր զորքով ապաստան գտավ Պարթևստանում: Վերջինիս արքան, հասկանալով իր սխալը, որոշել էր բարեկամանալ Հայաստանի հետ:

Անտոնիոսը Եգիպտոսում պահանջեց, որ գերված Արտավազդ II-ն ու նրա ընտանիքը խոնարհվեն և երկրպագեն իր կնոջը` Կլեոպատրային, դրա դիմաց խոստանալով ազատություն: Սակայն վեհանձն արքան և նրա ընտանիքն արհամարհեցին Անտոնիոսին` գերադասելով արժանապատիվ մահը: Ք. ա. 31 թ. Արտավազդ II-ը և հայոց թագուհին մահապատժի ենթարկվեցին: Իսկ երկու արքայորդիները մնացին պատանդության մեջ և ուղարկվեցին Հռոմ:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Ե՞րբ է գահակալել Արտավազդ II-ը: Բնութագրե՛ք նրան:

Արտավազդ II-ը գահակալվել է Ք. ա. 55-34 թթ։ Նա ևս Արտաշեսյան արքայատոհմի նշանավոր ներկայացուցիչներից է: Ստացել էր հիանալի կրթություն, գրել է «ողբերգություններ, ճառեր ու պատմական երկեր»:

2. Ե՞րբ է տեղի ունեցել Կրասոսի արշավանքը և ինչպե՞ս է ավարտվել:

Ք. ա. 53 թ. Կրասոսը սկսեց արշավանքը: Նույն թվականին Խառանի ճակատամարտում Հռոմեական զորքը ջախջախիչ պարտություն կրեց: Սպանվեց նաև Կրասոսը:

3. Ե՞րբ է կնքվել և ինչո՞վ է ամրապնդվել հայ–պարթևական դաշինքը:

Հայ և պարթև արքաները բարեկամության դաշինք կնքեցին: Այն ամրապնդվեց պարթև արքայազն Բակուրի և Արտավազդ II–ի քրոջ ամուսնությամբ:

4. Ո՞ր թվականին սկսվեց Անտոնիոսի արշավանքը: Ներկայացրե՛ք դրա արդյունքները:

Անտոնիոսը 100-հազարանոց բանակով Ք. ա. 36 թ. սկսեց ռազմարշավը, սակայն խայտառակ պարտություն կրեց:

5. Ե՞րբ և ինչո՞ւ գերվեց Արտավազդ II արքան:

Ք. ա. 34 թ. Անտոնիոսի զորքերն անակնկալ ներխուժեցին Հայաստան: Արյունահեղությունից խուսափելու նպատակով հայոց արքան գնաց բանակցությունների, սակայն խաբեությամբ ձերբակալվեց և տարվեց Եգիպտոս: 

6. Ի՞նչ վեհանձն արարքով աչքի ընկավ Արտավազդ II-ի ընտանիքը գերության մեջ:

Անտոնիոսը Եգիպտոսում պահանջեց, որ գերված Արտավազդ II-ն ու նրա ընտանիքը խոնարհվեն և երկրպագեն իր կնոջը` Կլեոպատրային, դրա դիմաց խոստանալով ազատություն: Սակայն վեհանձն արքան և նրա ընտանիքն արհամարհեցին Անտոնիոսին` գերադասելով արժանապատիվ մահը: Ք. ա. 31 թ. Արտավազդ II-ը և հայոց թագուհին մահապատժի ենթարկվեցին: Իսկ երկու արքայորդիները մնացին պատանդության մեջ և ուղարկվեցին Հռոմ:

Առաջադրանքներ

1. Մգեցված բառերը բացատրի՛ր։

Հեկեկալ — անընդհահ-անընդհատ շունչ քաշելով լացել։

Հնոտիք — հին՝ հնամաշ հագուստներ։

Զմայլանք — հիացում։

Խոփ — գութանի կամ արորի մետաղյա այն մասը, որ խրվում Է հողի մեջ և պատռում նրա շերտը։

Մագաղաթ — հին թուղթ։

2. Ո՞րն է հեքիաթի գաղափարը։

Գաղափարն այն է, որ ինչքան արվեստ իմանաս այդքան հարուստ կլինես ամեն ինչով, և նաև սովորեցնում է որ հանուն սիրո մարդը պատրաստ է ամեն ինչի, նույնիսկը իր կյանքը տալու։

3. Ի՞նչ սովորեցչեց քեզ այս հեքիաթը։

Հեքիաթը սովորեցնում է, որ պետք է ունենալ քո արվեստը։Եվ նաև սովորեցնում է, որ եթե սիրում ես պետք է կյանքտ տաս։

4. Պարտադի՞ր է որևէ արհեստի կամ մասնագիտության իմացությունը, ինչո՞ւ։

Այո իհարկե, քանի որ դրա շնորհիվ դու ապագայում հարուստ կլինես։

Առաջադրանքներ

1. Մգեցված բառերը բացատրի՛ր։ 

Սաստկացնել — ուժեղացնել։

Սպանդարան — զոհարան։

Դադրած — հոգնաց։

Կեղծավորություն — սուտ բաներ անել։

Տարտարոս — հունական դիցաբանության մեջ՝ դժոխք։

Ջուլհակ — մանածագործական հաստոցով՝ ոստայնով զանազան կարգի կտորեղեն գործող արհեստավոր։

Զարհուրելի — սարսափելի։

Եղեռնագործություն — չարագործություն։

ոսկեզօծ — ոսկեպատ։

Անշեջ — անմոռաց։

Ահեղագոչ — ահեղ գոչյունով։

Սնապաշտ — դատարկ՝ անմիտ բաների պաշտամունք ունեցող մարդ։

Անձնապաշտպանության — ինքնապաշտպանություն։

Ասպանդակի — թամբից կախված ոտնատեղ։

Հրացայտ — կրակ ցայտող։

Ժրաջան — աշխատասեր։

2. Այս հատվածից ելնելով բնութագրի՛ր Անահիտին։ 

Անահիտը շատ խիզախ էր, բարի, համարձակ և քաջ։

3. Ի՞նչ ազդեցություն թողեց Անահիտը Պերոժ քաղաքի բնակիչների վրա։ 

Նա շատ լավ ազդեցություն թողեց, քանի որ նա նրանց փրկեց։

1. Առանձնացրո’ւ անհասկանալի բառերը և բացատրիր բառարանի օգնությամբ։

Ողորմած — գթած։

Մեհյան — հեթանոսական տաճար։

Սինի — մեծ ափսե։

Կոհակ — մեծ ալիք։

Առաջադրանքներ 

1. Բացատրի՛ր մգեցված բառերը։

Գերեվաճառ — գերիներ վաճառող մարդ:

Ճրագ — լույս։

Շինական — գյուղացի:

Բարբարոս — վայրենի:

Վախճանվել — մահանալ:

Երթալ — գնալ:

Հոժարություն — համաձայնություն:

Մեհյան — տաճար։

Քստմնել — զզվել:

Քարայր — քարանձավ:

Համրվել — հաշվված լինել:

Հեկեկալ — բարձրաձայն լացել:

2. Անահիտի կարծիքով ինչպիսին պետք է լինի թագավորը։

Անահիտի կարծիքով թագավորը նույնպես պետք է լինի հասարակ,պարզ,մարդկանց նման։

Առաջադրանքներ 

1. Մգեցված բառերն առանձնացրո՛ւ և բացատրի՛ր։ 

Նշմարում — ասել, ակնարկել։

Կակղացնել — փափկացնել։

Մուրազ — ցանկություն։

Նաժիշտ — սպասավորուհի։

Ռամիկ — գյուղացի։

Կշտին — ծառերի ավելորդ հյուղերը կտրել։

Հինել — պատռտած տեղը հյուսելով լցնել։

Այգեկութ — այգու բերքը հավաքելը՝ քաղելը։

Բանեցնիլ — օգտագործել։

Ուխտ եմ դրել — երդվել։

Դիպակ — մետաքսյա ոսկեթել և արծաթաթել կտոր։

Ընծա — նվեր։

2. Ի՞նչ վերաբերմունք ունեին թագավորն ու թագուհին, իշխանավորները, հասարակ մարդիկ Վաչագանի՝ Անահիտի հետ ամուսնանալու որոշման վերաբերյալ։ 

Թագավորը դեմ չէր, բայց նրա կինը թագուհին դեմ էր, իսկ մարդիկ չէին հավատում և ծիծաղում էին, քանի որ նրանք մտածում էին,թե ինչպես կարող է թագավորի վորդին ամուսնանա հովվի աղջկա հետ։

3. Գիտեմ, որ այդպես է, բայց ո՞վ գիտե, աշխարհք է, այսօրվան ծառաների տերը վաղը կարող է ի՛նքը լինել ծառա, թեև նա թագավոր էլ լինի եղած։ Արհեստը մի այնպիսի բան է, որ ամենայն մարդ պիտի գիտենա, թե՛ ծառա լինի, թե՛ տեր, թե՛ թագավոր և թե՛ իշխան։

Համաձա՞յն ես Անահաիտի հետ, ինչո՞ւ։ 

Իհարկե ես համաձայն եմ, քանի որ մարդ պետք իմանա իր ուզած և սիրած արվեստը, քանի որ եթե դու ինչ որ դեպքի ես ընկնում, քեզ քո արվեստը միայն կարող է փրկել։

4. Այս հատվածում ի՞նչ է ասում է գրագիտության մասին։ Համառոտ ներկայացրո՛ւ։ Հեքիաթում մի քանի անգամ նշվում է Մեսրոպի անունը, ո՞ւմ նկատի ունի։

Անահիտն ասում է, որ իր աշակերտներին գրել և կարդալ է սովորեցնում: Երբ Մեսրոպը եկավ նրանց մոտ և խորհուրդ տվեց, որ յուրաքանչյուր մարդ սովորի կարդալ, որպեսզի ինքնուրույն կարդա և հասկանա Ավետարանը: Այստեղ նշված է Մեսրոպ Մաշտոցը:

Առաջադրանքներ

1. Բացատրի՛ր մգեցված բառերը։

թագավորանիստ — թագավորի նստավայր։

ասպարեզ — լայն տարածք։

միամոր — մինուճար։

ակնապիշ — ուշադիր։

Շինած — կառուցած։

Համբավ — հռչակ։

Տարակուսության — զարմանք։

Հոժարել — ցանկանալ։

Ճգնվել — ջանք, ուժերի լարում:

Դադրած — դադարել։

Փարչ — աման։

Վայելչակազմ — գեղեցիկ կազմվածք ունեցող։

2.  Բնութագրի՛ր Վաչագանին։

Նա շատ բարի էր և խելացի։

3. Առանձնացրո՛ւ Անահիտին նկարագրող հատվածը։

Մինն իր սրինգն էր փչում, մյուսն իր փողը, բայց հաղթանակը խոսողն էր տանում։ Սոխակն էր այդ խոսողը՝ բյուլբյուլն Աղվանից, սիրահար սրտերի միակ մխիթարիչը։ Նա որ սկսում էր նվագել իր բյուրաղի /հազարավոր լարերե ունեցող/  քնարը, իսկույն լռում էին մյուսները և, ականջները սրած՝ նրան էին լսում և նրա դայլայլիկի բյուրավոր ելևէջներից դաս առնում։ Մինը սովորում էր նրա ծլվլոցը, մյուսը՝ նրա կլկլոցը, մինը՝ շվշվալը, մյուսը՝ սուլելը, և մեկ էլ հանկարծ ամենքը միասին, միախառն ձայնով սերտում էին իրանց սովորած եղանակները։

4. Առաջին մասից դո՛ւրս գրի՛ր երեք բարդ բառ։

Ծառաստանով,այծյամների,ակնապիշ,

Կար չկար մի անտառ կար, անտառը սովորական չէր այլ կախարդական, այնտեղի տիրուհին մի պառավ էր, նա էր տիրապետում այդ անտառը։ Անտառի կախարդանքը այն էր, որ երբ ինչ որ մեկը այդ անառի գետը ինչ որ բան է գցում երկրորդ օրը նրան հարստություն և հաջողություն է սպասվում։Օրերից մի օրը երեք քույրիկներ որից մեկը շատ աղքատ էր և քույրերը նրա խորդ քույրերն էին, նրանք մոտենում են գետին և պառավին հարցնում, թե սա ի՞նչ գետ է, պառավը պատմում է կախարդանքի մասին, և երբ աղջիկները լսում են այդ ամենը ուրախությունից սկսում են թրչկոտել, նրանք սկսում են ջուրը գցել իրենց ոսկեղենը, ադամանդները և թանկարժեք իրերը, որպեսզի մյուս օրը նրանց հաջողություն սպասվի, բայց ախքատ աղջկան խորդ քույրերը չէին թողնում, քանի որ նրանք շատ ագահ էին, գնալուց հետո աղջիկը հասցրես գոնե գրպանի միջի ծիրանի կորիզը գցի գետը։ Այդ գիշերվա ընթացքում ծիրանի կորիզը վարար գետի շնորհիվ կարողանում է ընկել հողի վրա։ Երկրորդ օրը ծիրանի կորիզը դարձել էր մեծ ծիրանու ծառ, ամեն մի ծիրանը այնքան թմբլիկ էին և հյութեղ որ կարծես չես կարող չդիմանալ, այդ օրը թագավորի որդու սիրտը ծիրան էր ուզում և  ծառաներին հրամայում է անտառից գտնել ամենահամեղ ծիրանու ծառը, ծառաները շատ քայլելուց փնտրունքներից հետո գտնում են հենց այն համեղ թմբլիկ լի ծիրաններով ծառը, որ շողշողում էր նրանց աջքի դիմաց։ Նրանք որոշում են քաղել ամբողջ ծառի ծիրանները մտածելով, որ արքան շատ կուրախանա։ Ճանապարհին ետ գալուց ծառաներին հանդիպում է այդ աղքատ աղջիկը, այդ ծառի տերը, նա տեսնում է որ ծառաները շատ դժվարությամբ են քարշ տալիս այդ ծիրանները և որոշում է օգնել նրանց, պալատ հասցնելուց հետո նա ուզում էր կանգնել և մի պահ շունչ քաշել, բայց այդ պահին պատուհանից նրան նկատում է աքան և իսկույն սիրահարվում է։ Նա վազում է բակ որպեսզի հասցնի բռնել աղջկա ձեռքը, կանգնելով աղջկա դիմաց միանգամից ծանոթացավ և խնդրեց որ դառնա իր կինը, աղջիկը համաձայնվեց որովհետև արքան շատ բարի հոգատար և գեղեցիկ տղամարդ էր երևում նա չէր էլ հասկանում որ շուտով ապրելու է թագուհու կյանքով, այդ հանդիպումից մի օր հետո յոթ օր յոթ գիշեր հարսանիք արեցին, իսկ այդ ժամանակահտվածում քույրերը դեռ հիմարի պես սպասում էին իրենց բախտին․․․

Ամպը հառաչում էր լեռան լանջին,
Դողում, սարսռում էր հասակով մեկ։
Գալիս, փաթաթվում էր գյուղացու մաճին,
Հետո թավալվում էր ակոսի մեջ։

Հետո վեր էր կենում, շտկում իրեն,
Կրկին ձևեր փոխում նա զանազան,
Բարձրանում էր հետո կողերն ի վեր
Եվ շիկացած ուսն էր շփում եզան…

Իսկ ճաշթողի ժամին դառնում էր շուն,
Թաթերին էր դնում դունչը մռայլ,
Նայում էր ապուրի տաք գոլորշուն,
Թվում էր ուր-որ է պիտի մռռար։

Բայց չէր մռռում, ավաղ, վեր էր կենում,
Մացառներին թողած պոչը փռչոտ,
Նայում սարերն ի վեր, սարերն էր գնում,
Գնում էր չորեքթաթ կամ չոքեչոք։

 Գնում էր, չէր լսում,— Այդ ո՞ւր, Բողա՛ր…

Ի՞նչ Բողար, ճախրում էր, չէր նայում ետ։
Գնում էր, որ վաղը երկինքն ի վար
Դառնար կայծակ, կարկուտ, դառնար աղետ:

1. Բացատրի՛ր բառերը՝

Սարսռալ — սարսուռ՝ դող զգալ, դողդողալ։

Մաճ — արորի կոթը։

Ակոս — երկար գծաձև փոս հողի վերին շերտում, որ բացում է խոփը:

Զանազան — տեսակ-տեսակ, պեսպես:

Շիկացած — բաց շագանակագույն, կարմրին տվող դեղնավուն մազեր, խարտյաշ մազեր:

Ճաշթող — ճաշի ժամանակը, կեսօր:

Մացառ — փշոտ թփաբույս:

Ճախրել — սրընթաց թռչել՝ սավառնել:

2. Բանաստեղծությունից դուրս գրի՛ր  բայեր:

Հառաչում էր,

Սարսռում էր ,

Դողում էր,

Գալիս էր,

Թավալվում էր,

Վեր էր կենում, 

Շտկում էր,

Փոխում էր,

Բարձրանում էր,

Շփում էր,

Դառնում էր,

Դնում էր,

Նայում էր,

Մռռում էր,

Գնում էր, 

Ճախրում էր,

3. Բանաստեղծությունից դուրս գրի՛ր քեզ դուր եկած պատկերը և ներկայացրու քո ընկալմամբ:

Ի՞նչ Բողար, ճախրում էր, չէր նայում ետ։
Գնում էր, որ վաղը երկինքն ի վար
Դառնար կայծակ, կարկուտ, դառնար աղետ:

Այստեղ նա շտապում է գնալ և կատարել իր աշխատանքը, որը արել է միշտ, այսինք երկրին բերի կակրկուտ կայծակ և աղետ։

4. Պատմիր ամպի մասին:

Ամպը շատ անհանգիստ էր, հոգնած, տխուր ու ժղայն, քանի որ ցուրտ էր և անհետաքրքիր։

5. Յուրաքանչյուր չորս տողի համար համապատասխան վերնագիր մտածիր:

Ամպի անհետաքրքիր կյանքը 

Ամպը հառաչում էր լեռան լանջին,
Դողում, սարսռում էր հասակով մեկ։
Գալիս, փաթաթվում էր գյուղացու մաճին,
Հետո թավալվում էր ակոսի մեջ։

Ամպի առավոտը

Հետո վեր էր կենում, շտկում իրեն,
Կրկին ձևեր փոխում նա զանազան,
Բարձրանում էր հետո կողերն ի վեր
Եվ շիկացած ուսն էր շփում եզան…

Ճաշթողի ժամը 

Իսկ ճաշթողի ժամին դառնում էր շուն,
Թաթերին էր դնում դունչը մռայլ,
Նայում էր ապուրի տաք գոլորշուն,
Թվում էր ուր-որ է պիտի մռռար։

Ամպի ճանապարհորդությունը։

Բայց չէր մռռում, ավաղ, վեր էր կենում,
Մացառներին թողած պոչը փռչոտ,
Նայում սարերն ի վեր, սարերն էր գնում,
Գնում էր չորեքթաթ կամ չոքեչոք։

Ամպի աշխատանքը

Գնում էր, չէր լսում,— Այդ ո՞ւր, Բողա՛ր…

Ի՞նչ Բողար, ճախրում էր, չէր նայում ետ։
Գնում էր, որ վաղը երկինքն ի վար
Դառնար կայծակ, կարկուտ, դառնար աղետ:

6. Բնության ո՞ր երևույթն է ներկայացված բանաստեղծության մեջ, մանրամասն նկարագրի՛ր:

Բնության անձրևոտ և կայծակային երևույթն է ներկայացված, այդտեղ ամեն ինչ մռայլ էր և անկապ, ցուրտ էր և մառախուղ։