Կար չկար մի անտառ կար, անտառը սովորական չէր այլ կախարդական, այնտեղի տիրուհին մի պառավ էր, նա էր տիրապետում այդ անտառը։ Անտառի կախարդանքը այն էր, որ երբ ինչ որ մեկը այդ անառի գետը ինչ որ բան է գցում երկրորդ օրը նրան հարստություն և հաջողություն է սպասվում։Օրերից մի օրը երեք քույրիկներ որից մեկը շատ աղքատ էր և քույրերը նրա խորդ քույրերն էին, նրանք մոտենում են գետին և պառավին հարցնում, թե սա ի՞նչ գետ է, պառավը պատմում է կախարդանքի մասին, և երբ աղջիկները լսում են այդ ամենը ուրախությունից սկսում են թրչկոտել, նրանք սկսում են ջուրը գցել իրենց ոսկեղենը, ադամանդները և թանկարժեք իրերը, որպեսզի մյուս օրը նրանց հաջողություն սպասվի, բայց ախքատ աղջկան խորդ քույրերը չէին թողնում, քանի որ նրանք շատ ագահ էին, գնալուց հետո աղջիկը հասցրես գոնե գրպանի միջի ծիրանի կորիզը գցի գետը։ Այդ գիշերվա ընթացքում ծիրանի կորիզը վարար գետի շնորհիվ կարողանում է ընկել հողի վրա։ Երկրորդ օրը ծիրանի կորիզը դարձել էր մեծ ծիրանու ծառ, ամեն մի ծիրանը այնքան թմբլիկ էին և հյութեղ որ կարծես չես կարող չդիմանալ, այդ օրը թագավորի որդու սիրտը ծիրան էր ուզում և ծառաներին հրամայում է անտառից գտնել ամենահամեղ ծիրանու ծառը, ծառաները շատ քայլելուց փնտրունքներից հետո գտնում են հենց այն համեղ թմբլիկ լի ծիրաններով ծառը, որ շողշողում էր նրանց աջքի դիմաց։ Նրանք որոշում են քաղել ամբողջ ծառի ծիրանները մտածելով, որ արքան շատ կուրախանա։ Ճանապարհին ետ գալուց ծառաներին հանդիպում է այդ աղքատ աղջիկը, այդ ծառի տերը, նա տեսնում է որ ծառաները շատ դժվարությամբ են քարշ տալիս այդ ծիրանները և որոշում է օգնել նրանց, պալատ հասցնելուց հետո նա ուզում էր կանգնել և մի պահ շունչ քաշել, բայց այդ պահին պատուհանից նրան նկատում է աքան և իսկույն սիրահարվում է։ Նա վազում է բակ որպեսզի հասցնի բռնել աղջկա ձեռքը, կանգնելով աղջկա դիմաց միանգամից ծանոթացավ և խնդրեց որ դառնա իր կինը, աղջիկը համաձայնվեց որովհետև արքան շատ բարի հոգատար և գեղեցիկ տղամարդ էր երևում նա չէր էլ հասկանում որ շուտով ապրելու է թագուհու կյանքով, այդ հանդիպումից մի օր հետո յոթ օր յոթ գիշեր հարսանիք արեցին, իսկ այդ ժամանակահտվածում քույրերը դեռ հիմարի պես սպասում էին իրենց բախտին․․․
Ապրիլ ամսվա ընթացքում վերջացրեցի Բալզակ գիրքը։ Ինձ շատ դուր եկավ, քանի որ շատ հուզիչ և բարեսիրտ գիրք է։
Հետաքրքիրն այն է, որ երբ Բալզակը անցնում էր ինչ որ դժվարությունների միջով, այնպիսի տպավորություներ էր որ ես էլ էի նրա հետ փորձում հաղթահարել այդ ամենը, երբ նա ուրախանում էր ես էլ էի ուրախանում, իսկ երբ տխրում էր ես էլ էի տխրում։
Վերջում նա վերջապես կարողացավ գտնել իր կյանքը և հիմա ապրում է խաղաղ և երջանիկ։
Իդեպ ես նաև հանդիպեցի այս գրքի հեղինակին «Լևոն Նեսս» — ին, նա շատ խելացի և լավ մարդ է, մենք մեր դպրոցով զրուցեցինք նրա հետ և հարցաքննեցինք նրան, իսկ ամենավերջում ես նրա հետ նկարվեցի և վերցրեցի ստորագրություն։
3. Ի՞նչ միտք, գաղափար կարող է արտահայտել այս հեքիաթը։
Իմ կարծիքով գաղափարը այն է, որ երբ դու ինչ որ մեկին ստելով շահագործում ես, կգա ժամանակը և դու ստիպված կլինես պատասխան տալ քո արարքների համար։ Նաև սովորեցնում է, որ չի կարելի այդպես վարվել հարազատների և մտերիմների հետ։