Կուզեի իմանալ ,թե աստղերը ինչու են փայլում,-մտածեց Փոքրիկ Իշխանը։ — Այդ երևի նրա համար է, որ վաղ թե ուշ ամեն մարդ իր աստղ գտնի։
Մեծահասակները թվեր շատ են սիրում։Երբ նրանց պատմում ես, որ դու նոր բարեկամ ես ձեռք բերել, նրանք երբեք չեն հարցնում ամենագլխաորի մասին։
Երբեք նրանք չեն ասի․ << իսկ ինչպիսի՞ ձայն ունի նա։ Ինչպիսի խաղեր ես սիրում խաղալ։Թիթեռներ բռն՞ում է ,թե՞ոչ>>։Նրանք հարցնում են․<<Քանի՞ տարեկան է նա։Քանի՞ եղբայր ունի ։ Քաշն ինչքա՞ն է։ Ինչքա՞ն է վաստակում նրա հայրը>>։Եվ դրանից հետո երևակայում են,թե ճանաչեցին մարդուն․․․
Մարդիկ էլ երևակայություն չունեն․․․ Նրանք միայն կրկնում են այն, ինչ լսում են․․․
Միայն սիրտն է սրատես ։Ամենակարևորը աչքով չես տեսնի։Լինի դա տուն, աստղ կամ անապատ,
Դրանցն ամենագեղեցիկն այն է, որ աչքով չես տեսնի։
Միայն երեխաները գիտեն,թե ինչ են փնտրում․․․
Գիտես՝ ինչու է անապատը լավ ։Նրա մեջ ինչ-որ տեղերում աղբյուրներ են թաքնված։