Առաջադրանքներ
1. Մգեցված բառերն առանձնացրո՛ւ և բացատրի՛ր։
Նշմարում — ասել, ակնարկել։
Կակղացնել — փափկացնել։
Մուրազ — ցանկություն։
Նաժիշտ — սպասավորուհի։
Ռամիկ — գյուղացի։
Կշտին — ծառերի ավելորդ հյուղերը կտրել։
Հինել — պատռտած տեղը հյուսելով լցնել։
Այգեկութ — այգու բերքը հավաքելը՝ քաղելը։
Բանեցնիլ — օգտագործել։
Ուխտ եմ դրել — երդվել։
Դիպակ — մետաքսյա ոսկեթել և արծաթաթել կտոր։
Ընծա — նվեր։
2. Ի՞նչ վերաբերմունք ունեին թագավորն ու թագուհին, իշխանավորները, հասարակ մարդիկ Վաչագանի՝ Անահիտի հետ ամուսնանալու որոշման վերաբերյալ։
Թագավորը դեմ չէր, բայց նրա կինը թագուհին դեմ էր, իսկ մարդիկ չէին հավատում և ծիծաղում էին, քանի որ նրանք մտածում էին,թե ինչպես կարող է թագավորի վորդին ամուսնանա հովվի աղջկա հետ։
3. Գիտեմ, որ այդպես է, բայց ո՞վ գիտե, աշխարհք է, այսօրվան ծառաների տերը վաղը կարող է ի՛նքը լինել ծառա, թեև նա թագավոր էլ լինի եղած։ Արհեստը մի այնպիսի բան է, որ ամենայն մարդ պիտի գիտենա, թե՛ ծառա լինի, թե՛ տեր, թե՛ թագավոր և թե՛ իշխան։
Համաձա՞յն ես Անահաիտի հետ, ինչո՞ւ։
Իհարկե ես համաձայն եմ, քանի որ մարդ պետք իմանա իր ուզած և սիրած արվեստը, քանի որ եթե դու ինչ որ դեպքի ես ընկնում, քեզ քո արվեստը միայն կարող է փրկել։
4. Այս հատվածում ի՞նչ է ասում է գրագիտության մասին։ Համառոտ ներկայացրո՛ւ։ Հեքիաթում մի քանի անգամ նշվում է Մեսրոպի անունը, ո՞ւմ նկատի ունի։
Անահիտն ասում է, որ իր աշակերտներին գրել և կարդալ է սովորեցնում: Երբ Մեսրոպը եկավ նրանց մոտ և խորհուրդ տվեց, որ յուրաքանչյուր մարդ սովորի կարդալ, որպեսզի ինքնուրույն կարդա և հասկանա Ավետարանը: Այստեղ նշված է Մեսրոպ Մաշտոցը: